ان اف سی (NFC) چیست، چه کاربردی دارد و چگونه عمل می‌کند؟

احتمالا نام NFC را شنیده‌اید،‌ ممکن است یک گوشی هوشمند با این فناوری در اختیار داشته باشید اما ندانید دقیقا چیست و چه کاربردی دارد. این روزها اکثر گوشی‌های هوشمند به فناوری Near Field Communication مجهز هستند، بیشتر با نام NFC شناخته می‌شود. ما در این مطلب قصد داریم که به پرسش NFC در تلفن چیست پاسخ داده و کاربرد آن را شرح دهیم. اگر می‌خواهید در رابطه با NFC بیشتر بدانید با ما تا انتهای این مطلب همراه باشید.

ان اف سی (NFC) چیست؟

به طور خلاصه، NFC یک استاندارد ارتباط بی‌سیم مبتنی بر مجاورت است. با این حال، برخلاف Wi-Fi یا بلوتوث، تعامل NFC به برد بسیار کوتاهی محدود می‌شود. علاوه بر گوشی‌های هوشمند، گاهی اوقات می‌توانید NFC را در تبلت‌ها، بلندگوها و حتی کنسول‌های بازی مانند Nintendo Switch و 3DS پیدا کنید. اگرچه NFC با توجه به برد کوتاه آن ممکن است کمی ضعیف به نظر برسد، هنوز یک ویژگی بسیار راحت است.

ان اف سی چیست (NFC) و چگونه کار می کند؟

ان اف سی NFC یک فناوری جدید و نوظهور نیست و درست به سادگی تکامل فناوری RFID (شناسایی فرکانس رادیویی) است. اگر تا به حال از یک کارت کلید برای دسترسی به ساختمان اداری یا اتاق هتل استفاده کرده‌اید، باید بگوییم که تا حدودی با نحوه کارکرد آن آشنا هستید.

هر دو فناوری RFID و NFC بر اساس اصل کوپلینگ القایی، حداقل برای پیاده سازی‌های کوتاه برد، عمل می‌کنند و شامل یک دستگاه خواننده بوده که با عبور جریان الکتریکی از یک سیم پیچ، میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند. هنگامی که یک برچسب تشکل شده از سیم پیچ، در نزدیکی آن قرار می‌گیرد، بدون هر گونه سیم یا حتی تماس فیزیکی میدان جریان الکتریکی را به برچسب القا می‌کند. سپس، هنگامی که ارتباط اولیه کامل شد، هر داده ذخیره شده روی برچسب به صورت بی‌سیم به دستگاه خواننده منتقل می‌شود. در کل باید گفت که NFC مبتنی بر فناوری RFID است، اما محدوده انتقال بسیار کمتری دارد.

تمایز اصلی بین RFID و NFC در محدوده انتقال آن‌ها نهفته است اولی اغلب در فواصل طولانی‌تر استفاده می‌شود. به عنوان مثال، برخی از مناطق به طور خودکار عوارض جاده را از طریق RFID دریافت می‌کنند. معمولا برچسب‌ها روی شیشه جلوی خودرو چسبانده می‌شود و به سادگی از طریق باجه عوارض رانندگی خوانده می‌شود.

با این حال، NFC حداکثر چند سانتی‌متر برد دارد. و در اکثر برنامه‌های کاربردی مرتبط با گوشی‌های هوشمند، متوجه خواهید شد که این نرم‌افزار تنها در صورت تماس فیزیکی، ارتباط را آغاز می‌کند. این برد کوتاه عمدی برای جلوگیری از محرک‌های تصادفی است؛ به ویژه اکنون که این فناوری برای انتقال داده‌های حساس استفاده می‌شود، مهم است.

نکته قابل توجه دیگر این است که دستگاه‌های NFC می‌توانند به هم عنوان خواننده عمل کنند و هم به عنوان برچسب عمل کنند. این قابلیت دو طرفه به شما امکان می‌دهد از یک سخت افزار مانند گوشی هوشمند خود برای انواع برنامه‌های مختلف استفاده کنید.

کدام دستگاه ها ان اف سی (NFC) دارند؟

ان اف سی چندین سال است که یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند بوده است و Nexus S اولین دستگاه اندرویدی بود که در سال ۲۰۱۰ از آن استفاده کرد. اپل همچنین در سال ۲۰۱۴ این فناوری را پذیرفت و از سری ۶ آن در تمام آیفون‌ها وجود دارد. به طور مشابه، دستگاه‌های پوشیدنی، از ردیاب‌های تناسب اندام مانند Mi Band گرفته تا ساعت‌های هوشمند مانند اپل واچ، نیز به NFC مجهز هستند.

دستگاه‌های قدیمی و یا رده پایین هنوز به این فناوری مجهز نیستند. با این حال، اهمیت NFC ممکن است بسته به منطقه متفاوت باشد. برای این منظور، برخی از تولیدکنندگان گوشی هوشمند، مانند شیائومی، به دلیل استقبال کم این فناوری، آن‌را در بازارهای خاصی مانند هند حذف می‌کنند. در مجموع باید گفت که این روزها اکثر گوشی‌های هوشمند و گجت‌های پوشیدنی به NFC مجهز شده‌اند.

با ان اف سی (NFC) چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

پذیرش NFC در سال‌های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در ادامه چند مورد استفاده رایج از این فناوری را ذکر خواهیم کرد.

• انتقال داده؛ با عرضه اندروید Ice Cream Sandwich در سال ۲۰۱۱، گوگل اندروید Beam را معرفی کرد. این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد که هر محتوا یا داده‌ای را که روی صفحه دارید به سایر دستگاه‌های دارای NFC منتقل کنید. تنها کاری که باید انجام می‌دادید این بود که پشت هر دو دستگاه را به هم نزدیک کنید و درخواست انتقال را بپذیرید. اندروید Beam اخیرا به نفع Nearby Share که به جای آن از فناوری‌های بلوتوث و Wi-Fi Direct استفاده می‌کند، کنار گذاشته شد.
• پرداخت‌های تلفن همراه؛ Samsung Pay، Google Pay، و Apple Pay همگی از تراشه NFC تلفن هوشمند شما برای پرداخت‌های بدون تماس استفاده می‌کنند. اکثر کارت‌های نقدی و اعتباری این روزها دارای یک برچسب NFC هستند. برنامه‌های ذکر شده به سادگی از این برچسب‌ها با مجوز بانک یا موسسه مالی صادرکننده تقلید می‌کنند. پس از پیکربندی، تنها کاری که باید انجام دهید این است که گوشی هوشمند یا دستگاه پوشیدنی خود را به کارتخوان نزدیک کنید. برنامه‌هایی مانند Google Pay و Samsung Pay از NFC برای تسهیل پرداخت‌های بدون تماس استفاده می‌کنند.
• جفت‌سازی سریع؛ استفاده از NFC به دستگاه‌هایی که نمایشگر ندارند گسترش یافته است. بسیاری از بلندگوها و هدفون‌های بی‌سیم از آن برای تبادل اطلاعات جفت شدن با گوشی هوشمند شما استفاده می‌کنند. برخی از دوربین‌ها نیز از آن برای راه اندازی سریع اتصال Wi-Fi Direct برای انتقال آسان عکس و فیلم استفاده می‌کنند.
• دسترسی به حمل و نقل عمومی؛ حمل و نقل عمومی در بسیاری از شهرها، از جمله هنگ کنگ، سنگاپور و لندن، از کارت‌های مبتنی بر NFC به عنوان مکانیزم کنترل دسترسی برای حمل و نقل عمومی استفاده می‌کند. برخی از سیستم‌ها حتی با برنامه‌های پرداخت مانند Google Pay سازگار هستند، بنابراین نیازی به حمل کارت ندارید.
• بازی؛ نینتندو از این فناوری برای اتصال اسباب بازی های فیزیکی به بازی‌های ویدیویی استفاده می‌کند.
• اتوماسیون خانگی؛ چند پلتفرم خانه هوشمند، از جمله Home Assistant و HomeKit اپل، از NFC نیز پشتیبانی می‌کنند. با استفاده از برنامه‌های اندروید و iOS، می‌توانید برچسب‌های NFC را برای کنترل دستگاه‌ها یا اتوماسیون پیکربندی کنید.

مقایسه ان‌ اف ‌سی (NFC) با بلوتوث و UWB

ان اف سی با تنها پروتکل ارتباطی بی‌سیم فرق دارد. در واقع، اکثر دستگاه‌ها در حال حاضر دارای فناوری‌های مشابهی مانند بلوتوث و باند فوق عریض (UWB) هستند. یکی از بزرگترین نقاط قوت NFC این است که برای برقراری اتصال نیازی به جفت شدن یا ورودی دستی ندارد و ضربه زدن کمتر از یک ثانیه طول می‌کشد. در مقابل، دستگاه‌های بلوتوث باید با یکدیگر جفت شوند، که نوعی فرآیند دست و پا گیر است.

ان اف سی همچنین نسبت به بلوتوث و UWB از نظر انرژی کارآمدتر است زیرا برد انتقال بسیار کوتاه است. اکثر گوشی‌های هوشمند با رادیو NFC به طور پیش‌فرض عرضه می‌شوند، در حالی که خاموش کردن بلوتوث اغلب اولین پیشنهاد صرفه‌جویی در مصرف باتری است.

فناوری NFC در مقایسه با بلوتوث نیاز به انرژی کمتری دارد و استفاده از آن سریع‌تر است. در واقع، مصرف انرژی کمتر NFC به دستگاه‌های خاصی مانند آیفون نیز اجازه می‌دهد تا در شرایط اضطراری آن را فعال کنند. این بدان معناست که حتی اگر باتری گوشی شما تمام شود، انرژی کافی را به تراشه NFC ارسال می کند.

خودروها از فناوری UWB استفاده می‌کنند که به اندازه NFC کارآمد نیست. همچنین،‌UWB گران‌تر است و اکثر برنامه‌هایی که در حال حاضر توسط NFC ارائه می‌شوند به دقت موقعیت آن نیاز ندارند. علاوه بر این، با توجه به موارد استفاده بسیاری از NFC در حال حاضر، واضح است که این فناوری جایگاهی برای خود ایجاد کرده است. 

سخن پایانی

همه گوشی‌های هوشمند امروزی به فناوری NFC مجهز هستند. چه متوجه شده باشید یا نه، احتمالا تلفن شما در حال حاضر از NFC استفاده می‌کند. اما نگران نباشیدNFC از حداقل باتری و توان پردازشی استفاده می‌کند و در عین حال مزایای زیادی را ارائه می‌دهد که عملکرد دستگاه شما را بهبود می‌بخشد. اگرچه NFC به طور گسترده در برنامه های پرداخت همتا به همتا و انتقال داده استفاده می‌شود، اما برنامه های کاربردی بسیار بیشتری دارد که می تواند زندگی شما را آسان تر کند. در این مقاله سعی کردیم تا نوع عملکرد آن را شرح دهیم. امیدواریم که این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد.